Θλίψη, οργή, αγανάκτηση, απορία. Ένα πελώριο "γιατί;" καλύπτει τα τραγικά συμβάντα της εβδομάδας που τελειώνει σε δύο ημέρες. Γιατί να χαθεί ένα αθώο παιδί από σφαίρα "οργάνου της τάξης", ενός ανθρώπου που είναι ταγμένος να το προφυλάσσει, να το προστατεύει; Γιατί να καταστραφούν τόσες περιουσίες, τόσες επιχειρήσεις στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας, μικρές και μεγάλες; Γιατί να κλείσουν τόσα σπίτια σε τόσες λίγες ημέρες; Γιατί μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα η χώρα να διασυρθεί, να διαλυθεί, στη δίνη ενός ανηλεούς πολέμου δικαίων και αδίκων;
Η "Α" ήταν απούσα αυτές τις ημέρες από το μέτωπο της ενημέρωσης, όπως "απόντες" ήμαστε όλοι μας αυτές τις ημέρες από την ίδια τη ζωή μας και τους κανονικούς ρυθμούς της. Σήμερα, που ακόμη το χώμα πάνω άπό το αθώο παιδί δεν έχει στεγνώσει από τα δάκρυα εκατομμυρίων Ελλήνων, σήμερα που οι στάχτες στην Αθήνα σκορπίζονται σε κάθε γωνιά από τον δυνατό άνεμο, εμείς επιστρέφουμε στην καθημερινότητα. Ή τουλάχιστον προσπαθούμε. Για όλους είναι πολύ δύσκολο, ωστόσο πρέπει να το πούμε και να το πιστέψουμε: "The show must go on..."
Καλό ταξίδι Αλέξανδρε!
Posts
