Πάμε από την αρχή λοιπόν:
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: Άθλημα ομαδικό, διεξαγόμενο υπό δύο αντιπάλων. Ένδεκα άνδρες απαρτίζουν τη μια ομάδα, αγωνιζομένη εναντίον μίας άλλης ενδεκαμελούς ομάδας. Αντικειμενικός σκοπός των δύο αντιπάλων, η επίτεξη ΤΕΡΜΑΤΟΣ (αγγλιστί και διεθνώς: GOAL). Η ομάδα με τα περισσότερα ΤΕΡΜΑΤΑ αναδεικνύεται και καλείται «νικήτρια του αγώνος», εκείνη δε η ομάδα που δεν πετυχαίνει ΓΚΟΛ ούτε με... τάμα στον Άγιο Παντελεήμονα καλείται «ΠΑΝΑΙΓΕΙΡΑΤΙΚΟΣ».
Οι κανόνες τελικά δεν έχουν εξαιρέσεις. Κι αν έχουν, αυτές έρχονται μόνο μια φορά το μήνα... (για τους φίλους, Rosenbeer). Για όσους παρακολούθησαν το... «ντέρμπι» με τον Πανφραπεδαϊκό το Σάββατο τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Όσο δεν μπαίνει γκολ, δεν κερδίζεις. Όσο καλά κι αν παίζει η άμυνά σου, στο τέλος θα προδωθεί κι αυτή, επειδή (μοιραία) θα παρασυρθεί από τη γενικότερη προσπάθεια επίτευξης ενός τέρματος! Αν δεν μπορούν οι «μπροστά», αρχίζουν να ανεβαίνουν και οι «πίσω», κι αν θέλετε να δείτε τα αποτελέσματα αυτής τηα πρακτικής, ζητήστε τη φάση του δεύτερου γκολ του σαββατιάτικου ματς σε βίντεο.
Το 3-0 ήταν πέρα ως πέρα δίκαιο. Κάθε συζήτηση για τον... «αδήριτο νόμο του ποδοσφαίρου», την... «πόρνη μπάλα» κλπ κλπ περιττεύει. Ο ΑΟΠ μάλλον δεν κατάλαβε τη σημασία του παιχνιδιού. Κρίμα οι μεγαλόσχημες υποσχέσεις της περασμένης εβδομάδας. Το «ντέρμπι» πήγε περίπατο 20΄ μετά την έναρξή του. Και πολύ φυσιολογικά μάλιστα...
Όταν όλο το μήνα, βοά ο τόπος ότι «πρέπει να σκοράρει πρώτος ο Παναιγειρατικός», ειδικά απέναντι σε σκληρές άμυνες, όπως των «φραπέδων», και αντ’ αυτού, η light επιθετική γραμμή συνεχίζει τις πάσες και τους συνδυασμούς χωρίς να τολμά 2-3 καλά ΣΟΥΤ (!), τότε υπάρχει σοβαρό ζήτημα! Κι όμως, αν εξαιρέσει κανείς το στοιχείο της παραγωγικότητας, το παιχνίδι του ΑΟΠ μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν το καλύτερο φετινό του! Κινητικό, με όρεξη. Μπαλιές βγήκαν αρκετές, είτε με τη μπάλα κάτω είτε με τις αγαπητές σε όλους «γιόμες». Το θέμα είναι πως επί πολλά λεπτά τα δίχτυα του αντίπαλου κίπερ δεν «κουνήθηκαν». Ο Λαζαρίδης πίεζε αλλά μέχρι εκεί. Ο Μοτσάκος με τον Δημήτρη Μάντζο δεν κατάφεραν κάτι φανταστικό από τα άκρα, ενώ ο ορεξάτος Τσιμπούρης πάλευε στο κέντρο. Η άμυνα, «να την πιεις στο ποτήρι», με τους άψογους Λάμπρου και Ντοά και τον αρχικά σοβαρό Πλούμη να κρατούν μακριά τους κινδύνους. Η πρώτη αλλαγή του αγχωμένου Παπανικολάου έφερε στο παιχνίδι τον Κρεκούκια αντί του Λαζαρίδη. Η δεύτερη έφερε τον Σαραντουλάκη αριστερό εξτρέμ, για πρώτη φορά φέτος. Δυστυχώς, η «αλχημεία» απέτυχε. Ο «Ζαχ» εκτέθηκε σε μια θέση που τελικά δεν του πηγαίνει, ο «Φιλ» δεν θύμισε σε τίποτε κλασικό επιθετικό - κορυφή και δεν απείλησε την αντίπαλη εστία. Κάποιος έπρεπε να βάλει το γκολ. Κι επειδή οι αντίπαλοι είδαν πως οι «μελανόλευκοι» δεν ήταν αποφασισμένοι να τους «σκοτώσουν» είπαν να προσπαθήσουν αυτοί πρώτοι! Και το πέτυχαν. Με αρκετή δόση τύχης, η σύγχυση στα καρέ της Αρμάδας έφερε σε πλεονεκτική θέση αντίπαλο που δεν άφησε ανεκμετάλλευτη τη συγκυρία, έδειξε στους ομολόγους του τού ΑΟΠ πώς σουτάρουν και έγραψε το 0-1. Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Ντοά, το σουτ του οποίου μπλόκαρε πάνω στη γραμμή ο τερματοφύλακας των αντιπάλων, έδειξε πως ο ΑΟΠ είχε τη διάθεση να ισοφαρίσει πριν το διάλειμμα. Κι ενώ οι «μελανόλευκοι» πίεζαν κι είχαν κλείσει τους «κόκκινους» στα καρέ τους, έγινε το ολέθριο λάθος. Σε φάουλ υπέρ του Παναιγειρατικού, ο Πλούμης, παρά το γεγονός ότι ήταν τελευταίος παίκτης, προωθήθηκε απερίσκεπτα μέχρι το κέντρο, με αποτέλεσμα, το διώξιμο της μπάλας από την άμυνα του Πανφραπεδαϊκού βρήκε εκτεθειμένα τα νώτα του ΑΟΠ, ο βαρύς Πλούμης δεν κατάφερε να διώξει ή να κάνει κάποιο φάουλ, ο αντίπαλος στράικερ τον προσπέρασε και πλάσαρε τον Διονύση Μάντζο διαμορφώνοντς το 2-0 υπέρ της ομάδας του. Κάπου εκεί έληγε το ματς.
Όσες αλλαγές προσώπων ή τακτικής και να γίνονταν στο β΄ μέρος, το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί για τον Παναιγειρατικό η προβληματική επιθετική γραμμή του οποίου καλούνταν να σκοράρει 3 τέρματα εις βάρος της καλύτερης άμυνας του πρωταθλήματος. Αν έβλεπε κανείς τα πρόσωπα και μόνο των παικτών του ΑΟΠ στον πάγκο κατά τη διαρκεια της ανάπαυλας, θα καταλάβαινε πως το «θαύμα» δεν θα γινόταν ούτε χθες στο Γήπεδο 3 του Ελαιώνα. Κανείς δεν είχε τη δύναμη να το κάνει.
Το γνώριμο σκηνικό σχεδόν ΟΛΩΝ των β΄ ημιχρόνων του φετινού Παναιγειρατικού επαναλήφθηκε και το περασμένο Σάββατο. Πιεσμένοι, αγχωμένοι, με ηττοπαθή συμπεριφορά και καταβαραθρωμένη ψυχολογία, οι «μελανόλευκοι» δεν είχαν πολλά περιθώρια επιτυχίας. Το ανορθόδοξο παιχνίδι τους δεν οδήγησε πουθενά, το πολυπόθητο γκολ που θα μείωνε το σκορ στο ένα τέρμα δεν ήρθε ποτέ (κλασική η ευκαιρία που «κλώτσησε» ο Δημήτρης Μάντζος) και το τέρμα του Πανφραπεδαϊκού παρέμεινε ανέπαφο. Το σύνθημα για γενικευμένη επίθεση του ΑΟΠ δεν έπιασε τόπο, και το 0-3 δεν ξάφνιασε σχεδόν κανέναν. Με περισσή δόση τύχης, το εμπνευσμένο «τακουνάκι» του αντίπαλου επιθετικού ύστερα από εκτέλεση κόρνερ έστειλε τη μπάλα για τρίτη φορά στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Διονύση Μάντζου. Το ντέρμπι είχε γίνει πλέον υγιεινός περίπατος για τους παίκτες του Πανφραπεδαϊκού που έπαιρναν μια άνετη νίκη εξαιρετικής σημασίας για την κατάκτηση μιας θέσης στην τετράδα του ομίλου. τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης ήταν πολύ δύσκολα για τον Παναιγειρατικό, με τους παίκτες των αντιπάλων να κάνουν «πλάκα» στο γήπεδο, ωστόσο το τελευταίο σφύριγμα - «λύτρωση» του σωστού διαιτητή δεν άργησε.
Τεράστιο τελικά το πρόβλημα στην επιθετική γραμμή του ΑΟΠ. Κανείς από όσους αγωνίστηκαν δεν έδειξε ικανός να πετύχει κάποιο τέρμα και δικαιολογημένα ο Παναιγειρατικός βρέθηκε να χάνει ένα ματς εξαιρετικής σημασίας. Όσοι έχουν τις τύχες αυτής της ομάδας ας σκύψουν πάνω από το θέμα της παραγωγικότητάς της, η οποία σε γενικές γραμμές είναι σχεδόν μηδενική! Δεν μπορεί να βάζεις ένα γκολ (στις καθυστερήσεις, από τον κεντρικό σου αμυντικό) σε δύο παιχνίδια και να στοχεύεις ψηλά! Το έχουμε ξαναπεί, το λέμε και σήμερα: ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝΕ ΝΑ ΣΚΟΡΑΡΟΥΝ. Είναι κρίμα να στιγματίζεται αυτή η αμυντική γραμμή (όταν παίζει και ο Σαραντουλάκης εκεί) επειδή κάποιοι μπροστά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΠΡΩΞΟΥΝ ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ!... Τα γκολ μπαίνουν με το σταγονόμετρο και η άμυνα μοιραία χάνει την ψυχραιμία και τη συνοχή της. Έτσι χάθηκαν σχεδόν όλα τα ματς για τον ΑΟΠ φέτος. Ποτέ δεν είναι αργά για να διορθωθούν οι αδυναμίες της ομάδας, εφόσον φυσικά οι στόχοι της παραμένουν υψηλοί.
Το ντέρμπι του Σαββάτου χάθηκε, το «όνειρο» της τετράδας απομακρύνεται. Η Μαύρη Αρμάδα βυθίστηκε αύτανδρη, ας κρατήσει τώρα ό,τι πρέπει από το τελευταίο της «πάθημα».
Ο Πανφραπεδαϊκός έβαλε τους «μελανόλευκους» στο σέικερ, τους ταρακούνησε για τα καλά και τους σέρβιρε σαν τέλειο, δροσιστικό «φραπεδάκι». Στην υγειά μας...
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: Άθλημα ομαδικό, διεξαγόμενο υπό δύο αντιπάλων. Ένδεκα άνδρες απαρτίζουν τη μια ομάδα, αγωνιζομένη εναντίον μίας άλλης ενδεκαμελούς ομάδας. Αντικειμενικός σκοπός των δύο αντιπάλων, η επίτεξη ΤΕΡΜΑΤΟΣ (αγγλιστί και διεθνώς: GOAL). Η ομάδα με τα περισσότερα ΤΕΡΜΑΤΑ αναδεικνύεται και καλείται «νικήτρια του αγώνος», εκείνη δε η ομάδα που δεν πετυχαίνει ΓΚΟΛ ούτε με... τάμα στον Άγιο Παντελεήμονα καλείται «ΠΑΝΑΙΓΕΙΡΑΤΙΚΟΣ».
Οι κανόνες τελικά δεν έχουν εξαιρέσεις. Κι αν έχουν, αυτές έρχονται μόνο μια φορά το μήνα... (για τους φίλους, Rosenbeer). Για όσους παρακολούθησαν το... «ντέρμπι» με τον Πανφραπεδαϊκό το Σάββατο τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Όσο δεν μπαίνει γκολ, δεν κερδίζεις. Όσο καλά κι αν παίζει η άμυνά σου, στο τέλος θα προδωθεί κι αυτή, επειδή (μοιραία) θα παρασυρθεί από τη γενικότερη προσπάθεια επίτευξης ενός τέρματος! Αν δεν μπορούν οι «μπροστά», αρχίζουν να ανεβαίνουν και οι «πίσω», κι αν θέλετε να δείτε τα αποτελέσματα αυτής τηα πρακτικής, ζητήστε τη φάση του δεύτερου γκολ του σαββατιάτικου ματς σε βίντεο.
Το 3-0 ήταν πέρα ως πέρα δίκαιο. Κάθε συζήτηση για τον... «αδήριτο νόμο του ποδοσφαίρου», την... «πόρνη μπάλα» κλπ κλπ περιττεύει. Ο ΑΟΠ μάλλον δεν κατάλαβε τη σημασία του παιχνιδιού. Κρίμα οι μεγαλόσχημες υποσχέσεις της περασμένης εβδομάδας. Το «ντέρμπι» πήγε περίπατο 20΄ μετά την έναρξή του. Και πολύ φυσιολογικά μάλιστα...
Όταν όλο το μήνα, βοά ο τόπος ότι «πρέπει να σκοράρει πρώτος ο Παναιγειρατικός», ειδικά απέναντι σε σκληρές άμυνες, όπως των «φραπέδων», και αντ’ αυτού, η light επιθετική γραμμή συνεχίζει τις πάσες και τους συνδυασμούς χωρίς να τολμά 2-3 καλά ΣΟΥΤ (!), τότε υπάρχει σοβαρό ζήτημα! Κι όμως, αν εξαιρέσει κανείς το στοιχείο της παραγωγικότητας, το παιχνίδι του ΑΟΠ μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν το καλύτερο φετινό του! Κινητικό, με όρεξη. Μπαλιές βγήκαν αρκετές, είτε με τη μπάλα κάτω είτε με τις αγαπητές σε όλους «γιόμες». Το θέμα είναι πως επί πολλά λεπτά τα δίχτυα του αντίπαλου κίπερ δεν «κουνήθηκαν». Ο Λαζαρίδης πίεζε αλλά μέχρι εκεί. Ο Μοτσάκος με τον Δημήτρη Μάντζο δεν κατάφεραν κάτι φανταστικό από τα άκρα, ενώ ο ορεξάτος Τσιμπούρης πάλευε στο κέντρο. Η άμυνα, «να την πιεις στο ποτήρι», με τους άψογους Λάμπρου και Ντοά και τον αρχικά σοβαρό Πλούμη να κρατούν μακριά τους κινδύνους. Η πρώτη αλλαγή του αγχωμένου Παπανικολάου έφερε στο παιχνίδι τον Κρεκούκια αντί του Λαζαρίδη. Η δεύτερη έφερε τον Σαραντουλάκη αριστερό εξτρέμ, για πρώτη φορά φέτος. Δυστυχώς, η «αλχημεία» απέτυχε. Ο «Ζαχ» εκτέθηκε σε μια θέση που τελικά δεν του πηγαίνει, ο «Φιλ» δεν θύμισε σε τίποτε κλασικό επιθετικό - κορυφή και δεν απείλησε την αντίπαλη εστία. Κάποιος έπρεπε να βάλει το γκολ. Κι επειδή οι αντίπαλοι είδαν πως οι «μελανόλευκοι» δεν ήταν αποφασισμένοι να τους «σκοτώσουν» είπαν να προσπαθήσουν αυτοί πρώτοι! Και το πέτυχαν. Με αρκετή δόση τύχης, η σύγχυση στα καρέ της Αρμάδας έφερε σε πλεονεκτική θέση αντίπαλο που δεν άφησε ανεκμετάλλευτη τη συγκυρία, έδειξε στους ομολόγους του τού ΑΟΠ πώς σουτάρουν και έγραψε το 0-1. Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Ντοά, το σουτ του οποίου μπλόκαρε πάνω στη γραμμή ο τερματοφύλακας των αντιπάλων, έδειξε πως ο ΑΟΠ είχε τη διάθεση να ισοφαρίσει πριν το διάλειμμα. Κι ενώ οι «μελανόλευκοι» πίεζαν κι είχαν κλείσει τους «κόκκινους» στα καρέ τους, έγινε το ολέθριο λάθος. Σε φάουλ υπέρ του Παναιγειρατικού, ο Πλούμης, παρά το γεγονός ότι ήταν τελευταίος παίκτης, προωθήθηκε απερίσκεπτα μέχρι το κέντρο, με αποτέλεσμα, το διώξιμο της μπάλας από την άμυνα του Πανφραπεδαϊκού βρήκε εκτεθειμένα τα νώτα του ΑΟΠ, ο βαρύς Πλούμης δεν κατάφερε να διώξει ή να κάνει κάποιο φάουλ, ο αντίπαλος στράικερ τον προσπέρασε και πλάσαρε τον Διονύση Μάντζο διαμορφώνοντς το 2-0 υπέρ της ομάδας του. Κάπου εκεί έληγε το ματς.
Όσες αλλαγές προσώπων ή τακτικής και να γίνονταν στο β΄ μέρος, το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί για τον Παναιγειρατικό η προβληματική επιθετική γραμμή του οποίου καλούνταν να σκοράρει 3 τέρματα εις βάρος της καλύτερης άμυνας του πρωταθλήματος. Αν έβλεπε κανείς τα πρόσωπα και μόνο των παικτών του ΑΟΠ στον πάγκο κατά τη διαρκεια της ανάπαυλας, θα καταλάβαινε πως το «θαύμα» δεν θα γινόταν ούτε χθες στο Γήπεδο 3 του Ελαιώνα. Κανείς δεν είχε τη δύναμη να το κάνει.
Το γνώριμο σκηνικό σχεδόν ΟΛΩΝ των β΄ ημιχρόνων του φετινού Παναιγειρατικού επαναλήφθηκε και το περασμένο Σάββατο. Πιεσμένοι, αγχωμένοι, με ηττοπαθή συμπεριφορά και καταβαραθρωμένη ψυχολογία, οι «μελανόλευκοι» δεν είχαν πολλά περιθώρια επιτυχίας. Το ανορθόδοξο παιχνίδι τους δεν οδήγησε πουθενά, το πολυπόθητο γκολ που θα μείωνε το σκορ στο ένα τέρμα δεν ήρθε ποτέ (κλασική η ευκαιρία που «κλώτσησε» ο Δημήτρης Μάντζος) και το τέρμα του Πανφραπεδαϊκού παρέμεινε ανέπαφο. Το σύνθημα για γενικευμένη επίθεση του ΑΟΠ δεν έπιασε τόπο, και το 0-3 δεν ξάφνιασε σχεδόν κανέναν. Με περισσή δόση τύχης, το εμπνευσμένο «τακουνάκι» του αντίπαλου επιθετικού ύστερα από εκτέλεση κόρνερ έστειλε τη μπάλα για τρίτη φορά στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Διονύση Μάντζου. Το ντέρμπι είχε γίνει πλέον υγιεινός περίπατος για τους παίκτες του Πανφραπεδαϊκού που έπαιρναν μια άνετη νίκη εξαιρετικής σημασίας για την κατάκτηση μιας θέσης στην τετράδα του ομίλου. τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης ήταν πολύ δύσκολα για τον Παναιγειρατικό, με τους παίκτες των αντιπάλων να κάνουν «πλάκα» στο γήπεδο, ωστόσο το τελευταίο σφύριγμα - «λύτρωση» του σωστού διαιτητή δεν άργησε.
Τεράστιο τελικά το πρόβλημα στην επιθετική γραμμή του ΑΟΠ. Κανείς από όσους αγωνίστηκαν δεν έδειξε ικανός να πετύχει κάποιο τέρμα και δικαιολογημένα ο Παναιγειρατικός βρέθηκε να χάνει ένα ματς εξαιρετικής σημασίας. Όσοι έχουν τις τύχες αυτής της ομάδας ας σκύψουν πάνω από το θέμα της παραγωγικότητάς της, η οποία σε γενικές γραμμές είναι σχεδόν μηδενική! Δεν μπορεί να βάζεις ένα γκολ (στις καθυστερήσεις, από τον κεντρικό σου αμυντικό) σε δύο παιχνίδια και να στοχεύεις ψηλά! Το έχουμε ξαναπεί, το λέμε και σήμερα: ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝΕ ΝΑ ΣΚΟΡΑΡΟΥΝ. Είναι κρίμα να στιγματίζεται αυτή η αμυντική γραμμή (όταν παίζει και ο Σαραντουλάκης εκεί) επειδή κάποιοι μπροστά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΠΡΩΞΟΥΝ ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ!... Τα γκολ μπαίνουν με το σταγονόμετρο και η άμυνα μοιραία χάνει την ψυχραιμία και τη συνοχή της. Έτσι χάθηκαν σχεδόν όλα τα ματς για τον ΑΟΠ φέτος. Ποτέ δεν είναι αργά για να διορθωθούν οι αδυναμίες της ομάδας, εφόσον φυσικά οι στόχοι της παραμένουν υψηλοί.
Το ντέρμπι του Σαββάτου χάθηκε, το «όνειρο» της τετράδας απομακρύνεται. Η Μαύρη Αρμάδα βυθίστηκε αύτανδρη, ας κρατήσει τώρα ό,τι πρέπει από το τελευταίο της «πάθημα».
Ο Πανφραπεδαϊκός έβαλε τους «μελανόλευκους» στο σέικερ, τους ταρακούνησε για τα καλά και τους σέρβιρε σαν τέλειο, δροσιστικό «φραπεδάκι». Στην υγειά μας...
Posts
