Για... μπύρες έστειλε ο Παναιγειρατικός την ομάδα της Rosenbeer στον αγώνα του περασμένου Σαββάτου. Το τελικό 4-1 αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα του ματς και την απόλυτη κυριαρχία του ΑΟΠ μέσα στο γήπεδο. Οι «μελανόλευκοι» δεν επέτρεψαν στην αντίπαλό τους να αμφισβητήσει την ανωτερότητά τους και έφτασαν εύκολα και με εντυπωσιακό τρόπο σε μια ευρεία και σημαντική από πολλές πλευρές νίκη.
Ο Πέτρος Παπανικολάου φρόντισε στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας να περάσει τους παίκτες του το «μήνυμα» ότι ο αγώνας του Σαββάτου κόντρα στην ουραγό του ομίλου είχε το χαρακτήρα «τελικού» για τον Παναιγειρατικό καθώς το αποτέλεσμα του ματς θα χρησίμευε ως κριτήριο για τις πιθανότητες που έχει ο ΑΟΠ να πετύχει κάτι καλό στο πρωτάθλημα. Τα νέα που έφτασαν λίγο πριν τη σέντρα και έκαναν λόγο για τη σπουδαία ισοπαλία που είχε αποσπάσει μία εβδομάδα νωρίτερα η Rosenbeer από τον πρωτοπόρο και αήττητο Νείλο, δεν έδειξαν ικανά να θορυβήσουν τους παίκτες της Αρμάδας. Απλώς, πλέον όλοι καταλάβαιναν ότι η αντίπαλός τους δεν θα ήταν... «μπυραρία», όπως αρκετοί περίμεναν, αλλά ακόμη ένα αξιόμαχο συγκρότημα. Τα βιώματα τύπου «Villa» ήταν ακόμη πολύ νωπά και η σοβαρότητα ήταν το αρχικό ζητούμενο...
Λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, όμως για μια ομάδα ψυχολογίας όπως ο Παναιγειρατικός, ίσως να είναι και κάτι παραπάνω. Το γεγονός ότι ο ΑΟΠ βρέθηκε πίσω στο σκορ και στα τρία ματς που έδωσε μέχρι το Σάββατο στο Ρέντη αποτελούσε σίγουρα «μελανό» σημείο στο παιχνίδι της Αρμάδας που βρισκόταν μονίμως να κυνηγά το εις βάρος της σκορ. Οι επίμονες παραινέσεις του coach Παπανικολάου και του αρχηγού Δημήτρη Μάντζου για προβάδισμα στο σκορ από νωρίς είχαν τελικά αποτέλεσμα. Το γκολ του Λαζαρίδη (επανήλθε στον πίνακα των σκόρερ μετά από το ματς της 2ης μέρας) έδωσε «κεφάλι» στον ΑΟΠ και γέμισε τους συμπαίκτες του με αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια.
Φεύ! Το ματς είχε λίγο δρόμο ακόμα και ο ΑΟΠ, πιστός στην... «παράδοση» δεν μπορούσε παρά να λαχταρήσει τους πολυάριθμους φίλους του που βρέθηκαν στο γήπεδο. Το γκολ της ισοφάρισης της Rosenbeer σήμανε τη μια και μοναδική φορά που η άμυνα του ΑΟΠ πιάστηκε στον ύπνο... Ξαφνική αντεπίθεση, αργές επιστροφές, κόντρα και η μπάλα στα δίχτυα του Διονύση Μάντζου. Οι φωνές του άριστου «μαχητή» Ντοά προς τους συμπαίκτες του υπενθύμισαν πως τίποτα δεν είχε τελειώσει. Ο Παναιγειρατικός έπρεπε να παραμείνει σοβαρός, να αποφύγει τα χρόνια κρούσματα χαλάρωσης και να σκοράρει ξανά, ώστε να διώξει τους εφιάλτες που πλανώνταν πάνω από το Ρέντη.
Και έτσι κι έγινε! Οι «μελανόλευκοι» έδειξαν για πρώτη φορά φέτος θαυμαστή αυτοπεποίθηση και πείσμα, δεν πανικοβλήθηκαν και πέτυχαν στην αποστολή τους. Το δεύτερο γκολ του ψύχραιμου «εκτελεστή» Λαζαρίδη πέρασε και πάλι τον ΑΟΠ μπροστά στο σκορ, σκηνικό που δεν έμελλε να αλλάξει μέχρι το τέλος του αγώνα. Για δεύτερη φορά στη φετινή σεζόν, ο Παναιγειρατικός πήγε στην ανάπαυλα με υπέρ του σκορ και για δεύτερη φορά θα έβγαινε από τη μάχη νικητής. Κάποιες «συμπτώσεις» φαίνεται ότι επαναλαμβάνονται με μαθηματική ακρίβεια...
Το β΄ μέρος έκρυβε πολλούς κινδύνους. Το «εύθραυστο» 2-1 υπέρ του ΑΟΠ δημιοργούσε ανασφάλεια στους ποδοσφαιριστές του και όλοι παραδέχονταν πως με ένα τρίτο γκολ το παιχνίδι θα περνούσε στην ιστορία. Οι αντίπαλοι δεν ήταν «φόβητρα», είχαν αρχίσει ήδη να κουράζονται, ελλείψει πάγκου, και δεν έδειχναν ότι μπορούσαν να αποσπάσουν κάτι θετικό από την αναμέτρηση. Ωστόσο, μέχρι τη «λύτρωση», χρειάστηκε να δοκιμασθούν ουκ ολίγες φορές οι αμυντικές ικανότητες της καταπληκτικής «μαύρης» οπισθοφυλακής αλλά και τα αντανακλαστικά του φανταστικού φέτος Διονύση Μάντζου που δεν παρέλειψε να πει κι ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι» σε τετ-α-τετ αντίπαλου επιθετικού. Με τη φάση αυτή, η σεμνή τελετή έπαιρνε τέλος! Το γκολ - «εξιλέωση» του παραγκωνισμένου Καραμπάση αποτελούσε προσωπικό του «στοίχημα» αλλά και «βάλσαμο» για την ομάδα του. Το 3-1 ήταν πλέον γεγονός και το πάρτι είχε μόλις αρχίσει.
Από εκείνο το σημείο και μετά, την άριστη λειτουργία της άμυνας ήρθε να ανταγωνιστεί η αποτελεσματική λειτουργία του κέντρου και της επίθεσης του Παναιγειρατικού. Οι «μελανόλευκοι» κατά διαστήματα έδειχναν σαν να έπαιζαν μόνοι στο γήπεδο. Η διαλυμένη ανάπτυξη της Rosenbeer έδινε χώρους για επελάσεις και σουτ, με αποτέλεσμα το τέταρτο γκολ να έρθει πολύ φυσιολογικά. Στη φάση αυτή μίλησε η επιμονή και το αγωνιστικό θράσος του νεαρού Μοτσάκου, που σκόραρε ξανά, βάζοντας το «κερασάκι στην τούρτα» της εκπληκτικής προχθεσινής του εμφάνισης. Το 4-1 ήταν το τελικό αποτέλεσμα όμως μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή της αναμέτρησης, είχαν χαθεί άπειρες κλασικές ευκαιρίες για περισσότερα γκολ. Λαζαρίδης, Μοτσάκος, Πατερομιχελάκης, Σαραντουλάκης και (κυρίως) ο εξαιρετικός Μάριος Μάντζος είδαν τα σουτ τους να μην καταλήγουν στα δίχτυα παρά τις όμορφες προσπάθειές τους. Γενική είναι η διαπίστωση ότι η Rosenbeer είχε... «άγιο» και γλίτωσε από μια ταπεινωτική ήττα - ρεκόρ.
Ο Παναιγειρατικός όχι μόνο νίκησε και πήρε δύο υπερπολύτιμους βαθμούς που τον φέρνουν μόνο τρίτο στον όμιλο, αλλά συνδύασε το θετικό αποτέλεσμα με πειστική εμφάνιση. Δεν είναι υπερβολή να υποστηριχθεί πως η εμφάνιση του Σαββάτου ήταν η καλύτερη του φετινού ΑΟΠ, συμπεριλαμβανομένων των φιλικών προετοιμασίας. Για πρώτη φορά είδαμε την άμυνά του να δουλεύει με ακρίβεια «ελβετικού ρολογιού», και όλες τις υπόλοιπες γραμμές της ομάδας να αποδίδουν με θαυμάσιο τρόπο, δημιουργώντας και εκτελώντας. Είναι απορίας άξιον πόσα παραπάνω θα είχαν δει τα μάτια μας από έναν πλήρη Παναιγειρατικό.
Νίκη υποσχέθηκαν και νίκη έφεραν οι «μελανόλευκοι» της Αιγείρας, δείχνοντας ότι επιβίωσαν της κρίσης και βγήκαν ενδυναμωμένοι από τις διοικητικές δυσκολίες και την αγωνιστική αμφισβήτηση. Με πάθος, θέληση και προ παντός σοβαρότητα και πειθαρχία (εντυπωσιακή «μεταμόρφωση» σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα ματς), ο Παναιγειρατικός ξέρει τον τρόπο να παίρνει τα παιχνίδια.
Ο Πέτρος Παπανικολάου φρόντισε στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας να περάσει τους παίκτες του το «μήνυμα» ότι ο αγώνας του Σαββάτου κόντρα στην ουραγό του ομίλου είχε το χαρακτήρα «τελικού» για τον Παναιγειρατικό καθώς το αποτέλεσμα του ματς θα χρησίμευε ως κριτήριο για τις πιθανότητες που έχει ο ΑΟΠ να πετύχει κάτι καλό στο πρωτάθλημα. Τα νέα που έφτασαν λίγο πριν τη σέντρα και έκαναν λόγο για τη σπουδαία ισοπαλία που είχε αποσπάσει μία εβδομάδα νωρίτερα η Rosenbeer από τον πρωτοπόρο και αήττητο Νείλο, δεν έδειξαν ικανά να θορυβήσουν τους παίκτες της Αρμάδας. Απλώς, πλέον όλοι καταλάβαιναν ότι η αντίπαλός τους δεν θα ήταν... «μπυραρία», όπως αρκετοί περίμεναν, αλλά ακόμη ένα αξιόμαχο συγκρότημα. Τα βιώματα τύπου «Villa» ήταν ακόμη πολύ νωπά και η σοβαρότητα ήταν το αρχικό ζητούμενο...
Λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, όμως για μια ομάδα ψυχολογίας όπως ο Παναιγειρατικός, ίσως να είναι και κάτι παραπάνω. Το γεγονός ότι ο ΑΟΠ βρέθηκε πίσω στο σκορ και στα τρία ματς που έδωσε μέχρι το Σάββατο στο Ρέντη αποτελούσε σίγουρα «μελανό» σημείο στο παιχνίδι της Αρμάδας που βρισκόταν μονίμως να κυνηγά το εις βάρος της σκορ. Οι επίμονες παραινέσεις του coach Παπανικολάου και του αρχηγού Δημήτρη Μάντζου για προβάδισμα στο σκορ από νωρίς είχαν τελικά αποτέλεσμα. Το γκολ του Λαζαρίδη (επανήλθε στον πίνακα των σκόρερ μετά από το ματς της 2ης μέρας) έδωσε «κεφάλι» στον ΑΟΠ και γέμισε τους συμπαίκτες του με αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια.
Φεύ! Το ματς είχε λίγο δρόμο ακόμα και ο ΑΟΠ, πιστός στην... «παράδοση» δεν μπορούσε παρά να λαχταρήσει τους πολυάριθμους φίλους του που βρέθηκαν στο γήπεδο. Το γκολ της ισοφάρισης της Rosenbeer σήμανε τη μια και μοναδική φορά που η άμυνα του ΑΟΠ πιάστηκε στον ύπνο... Ξαφνική αντεπίθεση, αργές επιστροφές, κόντρα και η μπάλα στα δίχτυα του Διονύση Μάντζου. Οι φωνές του άριστου «μαχητή» Ντοά προς τους συμπαίκτες του υπενθύμισαν πως τίποτα δεν είχε τελειώσει. Ο Παναιγειρατικός έπρεπε να παραμείνει σοβαρός, να αποφύγει τα χρόνια κρούσματα χαλάρωσης και να σκοράρει ξανά, ώστε να διώξει τους εφιάλτες που πλανώνταν πάνω από το Ρέντη.
Και έτσι κι έγινε! Οι «μελανόλευκοι» έδειξαν για πρώτη φορά φέτος θαυμαστή αυτοπεποίθηση και πείσμα, δεν πανικοβλήθηκαν και πέτυχαν στην αποστολή τους. Το δεύτερο γκολ του ψύχραιμου «εκτελεστή» Λαζαρίδη πέρασε και πάλι τον ΑΟΠ μπροστά στο σκορ, σκηνικό που δεν έμελλε να αλλάξει μέχρι το τέλος του αγώνα. Για δεύτερη φορά στη φετινή σεζόν, ο Παναιγειρατικός πήγε στην ανάπαυλα με υπέρ του σκορ και για δεύτερη φορά θα έβγαινε από τη μάχη νικητής. Κάποιες «συμπτώσεις» φαίνεται ότι επαναλαμβάνονται με μαθηματική ακρίβεια...
Το β΄ μέρος έκρυβε πολλούς κινδύνους. Το «εύθραυστο» 2-1 υπέρ του ΑΟΠ δημιοργούσε ανασφάλεια στους ποδοσφαιριστές του και όλοι παραδέχονταν πως με ένα τρίτο γκολ το παιχνίδι θα περνούσε στην ιστορία. Οι αντίπαλοι δεν ήταν «φόβητρα», είχαν αρχίσει ήδη να κουράζονται, ελλείψει πάγκου, και δεν έδειχναν ότι μπορούσαν να αποσπάσουν κάτι θετικό από την αναμέτρηση. Ωστόσο, μέχρι τη «λύτρωση», χρειάστηκε να δοκιμασθούν ουκ ολίγες φορές οι αμυντικές ικανότητες της καταπληκτικής «μαύρης» οπισθοφυλακής αλλά και τα αντανακλαστικά του φανταστικού φέτος Διονύση Μάντζου που δεν παρέλειψε να πει κι ένα μεγαλοπρεπέστατο «όχι» σε τετ-α-τετ αντίπαλου επιθετικού. Με τη φάση αυτή, η σεμνή τελετή έπαιρνε τέλος! Το γκολ - «εξιλέωση» του παραγκωνισμένου Καραμπάση αποτελούσε προσωπικό του «στοίχημα» αλλά και «βάλσαμο» για την ομάδα του. Το 3-1 ήταν πλέον γεγονός και το πάρτι είχε μόλις αρχίσει.
Από εκείνο το σημείο και μετά, την άριστη λειτουργία της άμυνας ήρθε να ανταγωνιστεί η αποτελεσματική λειτουργία του κέντρου και της επίθεσης του Παναιγειρατικού. Οι «μελανόλευκοι» κατά διαστήματα έδειχναν σαν να έπαιζαν μόνοι στο γήπεδο. Η διαλυμένη ανάπτυξη της Rosenbeer έδινε χώρους για επελάσεις και σουτ, με αποτέλεσμα το τέταρτο γκολ να έρθει πολύ φυσιολογικά. Στη φάση αυτή μίλησε η επιμονή και το αγωνιστικό θράσος του νεαρού Μοτσάκου, που σκόραρε ξανά, βάζοντας το «κερασάκι στην τούρτα» της εκπληκτικής προχθεσινής του εμφάνισης. Το 4-1 ήταν το τελικό αποτέλεσμα όμως μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή της αναμέτρησης, είχαν χαθεί άπειρες κλασικές ευκαιρίες για περισσότερα γκολ. Λαζαρίδης, Μοτσάκος, Πατερομιχελάκης, Σαραντουλάκης και (κυρίως) ο εξαιρετικός Μάριος Μάντζος είδαν τα σουτ τους να μην καταλήγουν στα δίχτυα παρά τις όμορφες προσπάθειές τους. Γενική είναι η διαπίστωση ότι η Rosenbeer είχε... «άγιο» και γλίτωσε από μια ταπεινωτική ήττα - ρεκόρ.
Ο Παναιγειρατικός όχι μόνο νίκησε και πήρε δύο υπερπολύτιμους βαθμούς που τον φέρνουν μόνο τρίτο στον όμιλο, αλλά συνδύασε το θετικό αποτέλεσμα με πειστική εμφάνιση. Δεν είναι υπερβολή να υποστηριχθεί πως η εμφάνιση του Σαββάτου ήταν η καλύτερη του φετινού ΑΟΠ, συμπεριλαμβανομένων των φιλικών προετοιμασίας. Για πρώτη φορά είδαμε την άμυνά του να δουλεύει με ακρίβεια «ελβετικού ρολογιού», και όλες τις υπόλοιπες γραμμές της ομάδας να αποδίδουν με θαυμάσιο τρόπο, δημιουργώντας και εκτελώντας. Είναι απορίας άξιον πόσα παραπάνω θα είχαν δει τα μάτια μας από έναν πλήρη Παναιγειρατικό.
Νίκη υποσχέθηκαν και νίκη έφεραν οι «μελανόλευκοι» της Αιγείρας, δείχνοντας ότι επιβίωσαν της κρίσης και βγήκαν ενδυναμωμένοι από τις διοικητικές δυσκολίες και την αγωνιστική αμφισβήτηση. Με πάθος, θέληση και προ παντός σοβαρότητα και πειθαρχία (εντυπωσιακή «μεταμόρφωση» σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα ματς), ο Παναιγειρατικός ξέρει τον τρόπο να παίρνει τα παιχνίδια.
Posts
